Aż 17 piskląt bociana czarnego zaobrączkowano podczas tegorocznej akcji prowadzonej w turkowskich lasach. Akcję obrączkowania prowadzili leśnicy z Nadleśnictwa Turek wraz z przedstawicielami Komitetu Ochrony Orłów oraz Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Łódzkiego.
Spośród pięciu odwiedzonych gniazd bociana czarnego w aż trzech były po cztery silne pisklęta. Leśnicy podkreślają, że tak duży sukces lęgowy to niewątpliwie efekt dobrej bazy żerowej dla tych ptaków, ale również odpowiednio prowadzonych działań ochronnych
Bociany czarne są wyjątkowo wrażliwe na obecność człowieka. Leśnicy mówią, że to ptasi introwertyk, dlatego dla zachowania gatunku konieczne jest tworzenie stref ochrony. To oznacza, że wokół gniazda obowiązuje zakaz wstępu dla osób postronnych. Lokalizacja siedlisk objęta jest więc tajemnicą. Gatunek ten jest bardzo nielicznym mieszkańcem polskich lasów, stąd turkowscy leśnicy chuchają i dmuchają na bocianie gniazda. To tzw. gatunek parasolowy, którego ochrona sprzyja także ochronie wielu innych gatunków, zazwyczaj mniej efektownych.
Samo obrączkowanie nie jest łatwym zadaniem. Rozpoczyna się od wspinaczki drzewołaza w koronę drzewa. Praca ta wymaga wyjątkowej ostrożności, ponieważ młode bociany zaniepokojone bywają niebezpieczne. Dla zmniejszenia stresu piskląt i ich bezpieczeństwa nakrywa się je specjalną płachtą, w ten sposób łatwiej też umieścić je w torbie podróżnej, w której odbywają swoją pierwszą jeszcze niesamodzielną podróż kilkanaście metrów w dół, w miejsce, gdzie czeka na nie już ornitolodzy i leśnicy. Młode bociany zostają zważone, zmierzone (mierzy się zarówno długość skrzydła, jak i dzioba). Na koniec ptaki zostają zaobrączkowane. Podczas standardowego obrączkowania pobyt na ziemi nie trwa zbyt długo i ptaki szybko w tej samej torbie podróżnej wracają w korony drzew, gdzie zapewne czują się najbezpieczniej.
Obrączkowanie ptaków to jedna z najbardziej rozpowszechnionych technik stosowanych w badaniu życia ptaków. Polega na znakowaniu ptaków metalowymi obrączkami zakładanymi na nogę (łabędzie i gęsi znakowane są również kolorowymi obrożami zakładanymi na szyję, do odczytania z większej odległości). Każda obrączka posiada wytłoczony, skrócony adres centrali obrączkowania oraz niepowtarzalny kod literowo-cyfrowy, który niczym dowód osobisty charakteryzuje ptaka i pozwala go zidentyfikować przy powtórnym schwytaniu lub obserwacji, nawet po wielu latach.
Źródło: Nadleśnictwo Turek
Fot. S. Biniek, B. Nerczyński
