Nastroje wierszem pisane „Bezpieczna przystań sędziwego”

Kolejny z serii wyjątkowych wierszy przedstawiamy dziś na naszym portalu. Autorką jest Alicja Ogrodowczyk w której twórczość warto się zagłębić zatrzymując choć na chwilę.

Zbliża się wolno… leniwie…
Z pomarszczonym czołem, chyba nawet w złości,
Wzrokiem zamglonym już nieco,
Przenosi obrazy namalowane kiedyś, w dalekiej przeszłości.
Obrazy różne, które gdzieś pod płótnem
Mają ukrytą swoją prawdziwą duszę.
Na jednym – pejzaż,
A w nim zieloność, która nad ziemią się piętrzy,
Gdzie w źdźbłach trawy spaceruje Młodość,
Która się pewnie już nigdy nie zmęczy.
Na drugim – ogród
I głębokich kolorów ton,
A w nim róże, na których bezlitosnych kolców ustawił się rząd.
Lecz Ona wytrwale zarzuca wszystkich strapień moc
I ostrożnie przechodzi przez niepewny, chwiejny, zakrzywiony most.
Teraz już czujniej, bardziej rozważnie,
Gdyż boi się spojrzeć tak nagle w dół,
By nie spaść w przepaść, w bezdenną głębinę
I poczuć tylko ciemności chłód.
Rękoma drżącymi poręczy się chwyta,
Lecz nagle ochoczo wyciąga dłoń.
Dłoń, na której już ścieżka życia zgubiła jakby swój cel i tor.
Więc pomóż Jej przejść na drugą stronę!
By się poczuła pewnie ten jeden raz.
By bez potknięcia przeszła przez gruzy życia,
Dawno minionych, rdzawych już dat.
Niech, choć na chwilę, uśmiechem zatrzyma
Nieubłagalnie pędzący zegara czas.
Niech z niesłabnącą uwagą i wielkoduszną siłą
Wsłucha się w dźwięki anielskich trąb.
Niech Ją zaniosą w bezpieczną przystań
Daleko… daleko… daleko stąd.

Śmierć –
To tylko chwila oddechem wstrzymana,
Która nie jest karą, jaką nam wymierza życie,
Lecz nagrodą, aby poczuć się znów żywym
Obok majestatu Najwyższego Pana.

Alicja Ogrodowczyk