Nie większość a proporcjonalność. Czyli ile mandatów za ile głosów

Wybory do Sejmu odbywają się w systemie proporcjonalnym, co oznacza, że aby dostać się do ław na Wiejskiej trzeba być najpierw kandydatem na liście, która w skali kraju zdobyła 5% poparcia, a w przypadku komitetów koalicyjnych 8%. Dopiero takie ugrupowania biorą udziału w rozdziale mandatów. Głosy oddane na poszczególne partie w danym okręgu są dzielone przez kolejne liczby naturalne, a następnie wyniki wraz z oznaczeniami komitetów są szeregowane rosnąco. Każdej liście przyznaje się tyle mandatów, ile spośród ustalonego w powyższy sposób szeregu przypada jej kolejno najwyższych liczb, aż do wyczerpania ilości mandatów okręgu.

Gdy już ustalona zostanie ilość mandatów przypadająca danemu komitetowi w okręgu, wówczas przypisuje się im nazwiska osób, które z tego terenu obejmą funkcję poselską. W tym przypadku decyduje ilość zdobytych głosów, a nie miejsce zajmowane na liście. Może zdarzyć się tak, że osoba na ostatnim miejscu z listy zdobędzie takie poparcie, które umożliwi jej wejście do Sejmu.

Ta skomplikowana technika podział głosów na mandaty w Sejmie opisana została szczegółowo w art. 232 i 233 Kodeksu wyborczego i jest nazywana metodą d`Hondta. Zupełnie inaczej wyglądają wybory do Senatu. W związku z tym, że w tych wyborach obowiązują okręgi jednomandatowe z każdego okręgu do Senatu wejdzie osoba, która uzyska w nim największą ilość głosów.

Z okręgów, w których znajduje się powiat turecki wybierzemy łącznie 9 posłów i 1 senatora.